Marit Anker

De eerste campagne waar ik de portretfoto's van Wil en familie heb gemaakt. Dat heeft me destijds gegrepen en heeft me niet meer losgelaten.

Mensen schamen zich voor de symptomen van Alzheimer. De patiënten zijn niet raar of gek, maar echt ziek. Inzicht hierover is belangrijk en het erover praten niet minder.

Allemaal bijzondere dingen :) Thea en ik werken aan een boek met verhalen van mensen die  ervaring hebben met Alzheimer. Een indrukwekkend project. Verder wordt er een minicongres georganiseerd en daar mag ik mij voor inzetten. Een nieuwsbrief opstellen of een ruimte binnen verzorgingstehuis sfeervoller en dementievriendelijk aankleden hoort er ook bij. Kortom, heel gevarieerd.

Door corona lopen de zaken helaas wat vertraging op. De boottocht komt hopelijk volgend jaar, evenals de lessen, educatie omtrent Alzheimer, die in de startblokken staan.

Dat we de projecten die we nu op stapel hebben allemaal kunnen voltooien. Zoals de NS coupé, het minicongres, de tuinaankleding bij Talma, het boek en niet te vergeten dat mensen meer kennis krijgen over Alzheimer en er makkelijker over kunnen praten.

Een ziekte waarin je je zelf verliest. Dat je jezelf niet meer kan 'besturen' vind ik vreselijk. Mensonterend dat je je herinneringen, waarden en normen, die je altijd hoog hebt gehouden, niet meer onder controle hebt en gewoon wegvallen. Voor je naasten is het ook erg zwaar en verdrietig.