Het begin.

Ik vind het leuk om lokaal een bijdrage te leveren voor een goed doel. 

Ik ben voorzitter van stichting Ik ben Wil.  

Om in gesprek met diverse instanties iets voor de regio te betekenen. 

Om van de stichting een professionele stichting te maken zodat wij op lokaal niveau een bijdrage kunnen leveren. 

Verbinden

De oprichting. De stichting is opgericht na het overlijden van mijn moeder. De campagne die we over haar ziekte voerden maakte zoveel los dat ik vond dat we daarmee niet moesten stoppen. Met het campagneteam van toen heb ik de stichting opgericht. 

Om blijvend aandacht te vragen voor Alzheimer en de ziekte uit de taboesfeer te halen. 

Ik jaag aan, ik bedenk acties, ik ben aan het netwerken, ik voer overleggen en verbind mensen met elkaar. Dat doe ik samen met een ongelooflijk mooi en goed team om me heen. 

Dat mensen me geëmotioneerd op straat of op mijn werk aanklampen en laten weten hoeveel het met ze doet en wat ze hebben gehad aan ons werk tot nu toe, dat raakt me. Een van die personen vertelde me dat er dankzij de stichting nu eindelijk thuis gepraat is over het verleden met Alzheimer. Het is precies waar de stichting voor bedoeld is. 

Op de korte termijn: de Kilimanjaro op om weer even dichter bij m’n moeder te zijn. Op de lange termijn: blijvend acties ondernemen om ons gedachtegoed te verspreiden. 

De ziekte die het leven van mijn ouders insloop, en die alles voor ons gezin veranderde. Maar ook de ziekte die zorgde voor deze stichting en de kracht waarmee we nu ons werk doen. 

De eerste campagne waar ik de portretfoto's van Wil en familie heb gemaakt. Dat heeft me destijds gegrepen en heeft me niet meer losgelaten.  

Mensen schamen zich voor de symptomen van Alzheimer. De patiënten zijn niet raar of gek, maar echt ziek. Inzicht hierover is belangrijk en het erover praten niet minder.  

Allemaal bijzondere dingen :) Thea en ik werken aan een boek met verhalen van mensen die  ervaring hebben met Alzheimer. Een indrukwekkend project. Verder wordt er een minicongres georganiseerd en daar mag ik mij voor inzetten. Een nieuwsbrief opstellen of een ruimte binnen verzorgingstehuis sfeervoller en dementievriendelijk aankleden hoort er ook bij. Kortom, heel gevarieerd.  

Door corona lopen de zaken helaas wat vertraging op. De boottocht komt hopelijk volgend jaar, evenals de lessen, educatie omtrent Alzheimer, die in de startblokken staan.  

Dat we de projecten die we nu op stapel hebben allemaal kunnen voltooien. Zoals de NS coupé, het minicongres, de tuinaankleding bij Talma, het boek en niet te vergeten dat mensen meer kennis krijgen over Alzheimer en er makkelijker over kunnen praten.  

Een ziekte waarin je je zelf verliest. Dat je jezelf niet meer kan 'besturen' vind ik vreselijk. Mensonterend dat je je herinneringen, waarden en normen, die je altijd hoog hebt gehouden, niet meer onder controle hebt en gewoon wegvallen. Voor je naasten is het ook erg zwaar en verdrietig. 

Het begin, toen we als campagneteam zijn gestart met de stichting.  

Titus heeft me de dankbare taak gegeven het verhaal van zijn moeder Wil en wat de ziekte met haar en hun familie deed op papier te zetten. Dat heeft me geraakt. Dit is een stichting die is opgezet vanuit een groot hart en daar zet ik me graag voor in. 

Ik schrijf verhalen, denk creatief mee en verzorg de mediacontacten voor de stichting. Momenteel werk ik met Marit aan een boek met verhalen over Alzheimer. Daarvoor hielden we indringende interviews en fotosessies. 

Het podium wat we aan Alzheimer kunnen geven uit naam en gezicht van Wil.  

Dat we iedereen die met Alzheimer te maken heeft kunnen verlichten door er over te laten delen of het met mooie projecten draaglijker te maken. Ook juist diegenen die het moeilijk vinden er open over te zijn.  

Geen biermerk, zoals mijn kinderen eerst dachten :) Het zegt veel over de onbekendheid over de ziekte.  

het begin, oktober 2021.

De persoonlijke connectie met zowel de familie Vogt als met dementie in de eigen familie zorgen dat ik me verbonden voel met dit doel. 

Ontwerpen en leveren presentatie- en promotiematerialen. Meedenken in wat we als stichting allemaal kunnen doen om families die getroffen worden door Alzheimer te ontzorgen, adviseren, ondersteunen.  

De connecties die we in de brede samenleving en de zorg verkregen hebben en waarvoor we mooie plannen aan het uitwerken zijn. 

Blijvend het verschil maken voor mensen die getroffen worden door Alzheimer.  

Een vreselijk verlies van persoonlijkheid en daardoor voor alle betrokkenen een oneerlijke strijd. 

April/mei 2021. 

Mooie uitdaging om actief te zijn voor deze stichting. Heb Wil zelf goed gekend. 

Ik verzorg het secretariaat voor de stichting.  

Dat het zoveel teweeg brengt en dat veel mensen zich enthousiast inzetten.  

Dat Wil voort blijft leven in ieders gedachten en er meer bekendheid over de ziekte komt. 

Een zeer nare ziekte. 

1 april 2021. 

Ik wil graag mijn steentje bijdragen om Alzheimer uit de taboesfeer te halen.  

Ik ben penningmeester.  

Een boek laten maken waarin persoonlijke verhalen en foto's van mensen zijn opgenomen die lijden aan de ziekte Alzheimer.  

Alzheimer uit de taboesfeer halen door voorlichting op scholen en het houden van een symposium.  

Volksziekte No. 1 en krijgt nog onvoldoende aandacht.  

Begin september 2021 heeft Titus mij benaderd voor de stichting Ik ben Wil.  

De energie, enthousiasme en het gevoel wat Titus teweeg brengt bij wat hij allemaal doet, maar vooral de passie die hij laat zien bij Ik ben Wil is aanstekelijk. Om hem en de stichting te supporten wil ik mij heel graag inzetten voor de prachtige stichting. Daarnaast staat er ontzettend leuk team naast Titus, erg mooi om hier deel van uit te maken.  

Ik zie overal kansen, mogelijkheden. En met deze eigenschap benader ik heel graag nieuwe ambassadeurs en draag ik creatieve ideeën aan.  

Het hoogtepunt voor mij is het grote doel wanneer Titus en de mannen de top zullen bereiken, maar voor nu kijk ik terug op de enorme steun die uit alle hoeken van het land komen. Bijzonder mooi om te zien hoeveel mensen de stichting een warm hart toe dragen met een donatie. Daarnaast is het boek wat uitgebracht wordt ook een heel mooi hoogtepunt. Ontzettend waardevol met bijzondere verhalen.  

Ik sluit mij aan bij de droom van Titus om de stichting zoveel mogelijk, wellicht zelfs landelijk, in the picture te krijgen, zodat er zoveel meer mensen geholpen kunnen worden die aan Alzheimer lijden of hiermee te maken hebben. Om het compleet te maken zou het uniek zijn wanneer hier een documentaire over wordt gemaakt met de voorbereiding en de reis richting de top van de Kilimanjaro. 

mei 2021.  

Titus kwam bij mij met de vraag of ik wilde helpen bij de stichting. Zelf heb ik in mijn familie ook te maken (gehad) met Alzheimer. Ik voelde mij daarom meteen betrokken en wilde graag helpen bij deze mooie stichting.  

Ik verzorg de social media van de stichting. Dit betekent dat ik iedere week verschillende berichten op Facebook, Instagram en LinkedIn plaats. 

Ik ben eigenlijk iedere keer weer verbaasd hoeveel mooie dingen je kunt doen. Ik heb daarom niet één moment maar ik vind het erg mooi dat er zoveel dingen gedaan worden. 

Heel veel geld ophalen waarmee we mensen met Alzheimer en hun omgeving kunnen helpen. 

Een ziekte waar veel mensen mee te maken krijgen. Daarom vind ik het erg belangrijk dat er veel aandacht aan gegeven wordt. 

Ik maak stichting Ik ben Wil vanaf het begin mee, want WIL is mijn lieve oma. Toen ik hoorde dat mijn vader een stichting ging beginnen voor Alzheimer en om de taboe er omheen te willen verbreken, had ik meteen al het idee om daarmee te helpen. Alleen wist ik niet precies hoe, want er zit nog best veel achter. Nu ga ik samen met Hilde interviews afleggen bij bedrijven die Ik ben Wil sponsoren, een dankbare taak. 

De stichting is ontstaan door mijn oma, omdat zij Alzheimer had. Daardoor heb ik het van dichtbij meegemaakt en weet ik hoe moeilijk het soms is, als je iemand ziet veranderen en dat je diegene bijna niet meer herkent. Gelukkig - en daar mogen we best blij om zijn - denk ik dat mijn oma heel erg veel humor kreeg. Wij hebben vaak genoeg bij haar gezeten met tranen over onze wangen van het lachen. Maar anderen kunnen daar een hele andere ervaring mee hebben en daarom vind ik het belangrijk dat die verhalen ook naar buiten komen om zo het taboe te doorbreken.  

Ik doe de interviews met bedrijven die sponsoren.  

Dat het mensen dichter naar elkaar toe brengt door verhalen met elkaar te delen.  

Dat er uit eindelijk meer onderzoek naar gedaan kan worden, en dat het taboe over Alzheimer verbroken wordt, maar nog belangrijker: dat het misschien door de verhalen van mensen het ook herkend gaat worden. Dus bijvoorbeeld dat je aan het werkt bent maar iemand komt verwarrend over, dat je gaat herkennen dat het misschien Alzheimer is en zo beter diegene kan helpen. Dat er meer cursussen worden aangeboden aan bedrijven om het op die manier te herkennen in winkels.  

Leven met twee werelden. Mijn oma was soms in het nu maar ook vaak genoeg in haar eigen wereld en in die wereld konden wij soms haar niet begrijpen en dat was moeilijk.  

oktober 2021.  

Naast de nare kant van Alzheimer, die er beslist is, vertelt de stichting Ik ben Wil ook het verhaal van verbinding, hoop, acceptatie en berusting. Naar mijn overtuiging een hele belangrijke kant die er ook is maar waar je weinig over hoort of leest. Wil was tot het einde van haar leven een sterke en inspirerende vrouw. De stichting die terecht haar naam draagt, is een even sterk en inspirerend platform waarop al die moedige en dappere mensen die Alzheimer overkomt een gezicht krijgen en er voor zorgt dat hun hele verhaal verteld wordt.  

Met behulp van Virtual Reality probeer ik mensen met Alzheimer via 3D beelden de mogelijkheid te bieden even terug te gaan naar een tijd waarin ze zonder beperkingen waren, gewoon even kunnen ontspannen of worden ze meegenomen naar een plek waar ze graag zijn zoals een bos of een mooi strand. Daarnaast zou ik graag via VR mensen zonder Alzheimer laten ervaren hoe iemand mét Alzheimer de wereld ervaart.  

Dat de stichting zonder poespas taboes rond Alzheimer doorbreekt, veel mensen weet te bereiken en op een positieve manier verbindt.  

Dat de stichting zich ooit op een ander doel kan gaan richten omdat Alzheimer de wereld uit is. 

Een ziekte die helaas veel mensen overkomt en daarom alle aandacht verdient. 

Sinds Titus mij vroeg of ik meewilde naar de Kilimanjaro. Titus en ik hebben ons vaker voor een goed doel ingezet. We hebben het samen wel vaker over een volgende uitdaging gehad. Daarbij is de Kilimanjaro ook wel eens genoemd. Met het doel om lokale alzheimergerelateerde projecten te ondersteunen, vallen die twee samen. 

Ik vind dat je mensen moet helpen in het leven. Toen Titus mij benaderde voor Expeditie Kilimanjaro, wist ik dan ook meteen dat ik hem wilde helpen. Ik heb van dichtbij gezien wat de campagne Ik ben Wil losmaakte. Wat is het mooi dat ik nu kan helpen door mijn grootste passie uit te oefenen: het sporten.

In juni 2022 beklim ik met Eelke en Titus de Kilimanjaro in Afrika voor stichting Ik ben Wil. 

De gedrevenheid waarmee iedereen zich inzet en de louter positieve reacties die dat oplevert. 

Heel veel mooie uitdagingen waarmee we heel veel aandacht voor het doel van de stichting kunnen genereren. 

Een mensonterende ziekte die als een soort van sluipmoordenaar iemand beetje bij beetje alle mooie dingen (herinneringen, contacten en waardigheid) ontneemt. 

september 2021.  

Ik ken Titus goed en zijn ouders. Ik wil me graag inzetten voor een goed doel en dit combineren met een sportieve uitdaging. 

Ik ben ambassadeur en klim mee op de Kilimanjaro in juni 2022.  

Moeilijk om iets specifieks te benoemen. Het is heel veel wat er gedaan wordt met veel energie en passie van de leden.  

Een sluipmoordenaar. Een vreselijke ziekte die een enorme impact heeft op de getroffen persoon en de omgeving. Afschuwelijk als je herinneringen vervagen en de wereld kleiner wordt terwijl je nog leeft.