Respect heb ik voor jou dat je dit deelt! Een rotziekte en dan overkomt het je eigen moeder vreselijk!! Zie alle weken het programma van dementie met tranen in mijn ogen !! Ga jou moeder een bloemetje sturen vind het zo erg en natuurlijk je vader niet vergeten wens jullie veel sterkte!! Lieve wil de bloemetjes komen er aan !

Vorig jaar liep ik een ochtend mee op de verpleegafdeling van De Skûle in Metslawier. Daar wonen mensen met dementie in verschillende stadia van de ziekte. Dit heeft diepe indruk op mij gemaakt. Wat mij vooral is bijgebleven, is dat sommige bewoners nog mooie verhalen vertelden over vroeger, terwijl anderen in zichzelf gekeerd waren en contact maken niet of nauwelijks meer mogelijk was. Dat contrast! En dat kan zomaar in een paar maanden tijd omslaan. Ik zag ook hoe zwaar dat is voor het verplegend personeel en de naaste familie.

Ik ondersteun de campagne 'Ik ben Wil' dan ook van harte. De campagne draagt er op indrukwekkende en persoonlijke wijze aan bij om dementie (waarvan Alzheimer de meest voorkomende vorm is) bespreekbaar te maken en uit de taboesfeer te helpen.

Die ochtend in de Skûle realiseerde me hoe belangrijk het is dat wij als gemeente de helpende hand bieden aan mensen met dementie en ook aan degenen die voor hen zorgen. Zo organiseren wij regelmatig een Alzheimer- en mantelzorgcafé en ondersteunen wij bij de zorg. Zorg die toeneemt naarmate de ziekte Alzheimer vordert. Weet dan dat u er niet alleen voor staat. Wij zijn er voor u! Durf te vragen en neem contact met de gemeente of Het Bolwerk.

Jouke Douwe de Vries, wethouder Sociaal Domein
Gemeente Noardeast-Fryslân
 

Heel ontroerend dat we hier allemaal deelgenoot van mogen zijn!! Ik wens de fam Vogt heel veel sterkte

Zo vol respect !

Wat een onroerende oproep via facebook en website pagina.

Heel moedig van de familie Vogt om de ziekte Alzheimer op deze manier in beeld te gaan brengen.
Ik hoop dat jullie met de campagne veel donaties mogen ontvangen en dat de geplande doelen gehaald gaan worden.

Zelf ook van dichtbij meegemaakt hoe iemand telkens veranderde door zijn dementie tot een punt waarop er eigenlijk geen normale band meer was tussen vader en zoon. Al op jongere leeftijd hebben wij op deze manier de zorg gekregen over een vader die er niet meer voor ons kon zijn. 
Een prachtige actie om deze rotziekte nog meer aandacht te geven. Zeker door het lokaal te houden met iemand die zelf altijd zeer lokaal betrokken is geweest. Trots op de familie Vogt!

In een moeilijke periode tijdens mijn jeugd ben ik liefdevol opgevangen door Titus en Wil. Verdrietig dat dit haar overkomt. Sterkte!

Heftig om zo langzaam afscheid te moeten van je liefhebbende. In stilte denk ik terug aan dezelfde tijd met mijn vader. Afscheid nemen doet pijn. Probeer te genieten van de kleine momenten, sterkte 

Een lieve vrouw, zo vertrouwd en liefdevol. Altijd in voor een praatje. Sterkte

Wat een mooie ontroerende campagne! Natuurlijk doneren we, heel goed dat hier aandacht voor is. Ook lokaal, petje af!

Wat bijzonder Titus en familie. Empatisch en zeer Respectvol

Wat in bijzondere actie, sterkte familie Vogt. Ken mevrouw Vogt als een bijzondere attente, lieve vrouw. Zo erg, dat Alzheimer!

Ik ben Wil, wat een prachtig initiatief maar ook zo intens verdrietig. Wanneer je als partner, kind betrokken bent bij iemand die ziek is. Je geliefde, zoals Titus het beschrijft "zijn meisje" maar ook Titus junior zijn moeder die "onvoorwaardelijke liefde" die je voor elkaar voelt. Hoe kwetsbaar is het als je jezelf zo open opstelt, maar hoe fijn is het als je dit bespreekbaar maakt. Kwetsbaar maar toch zo intens. Heel langzaam zie je de persoon veranderen, waar je intens van houdt. Je denkt niet aan Alzheimer, misschien wil je hier niet aan denken, het doet zo'n pijn. Je merkt steeds vaker dat ze iets vergeten, of niet meer uit de woorden kunnen komen, het zal toch niet mijn meisje of mijn moeder overkomen. Wat doet het pijn, wat geeft het veel tranen. Je moet degene loslaten waar je ziels veel van houdt, maar ook opnieuw vastpakken. Opnieuw vastpakken omdat er een nieuwe levensfase is aangebroken van stille rouw, rouw omdat je degene ziet veranderen............Ook je rol van partner, kind en kleinkind verandert. Je probeert in de belevingswereld van Wil te stappen en haar te helpen om haar angsten die ze heeft te overzien, je geeft je liefde omdat deze onvoorwaardelijk is. Je bent haar steun, zoals zij je steun was toen je als partner, kind en kleinkind bij haar kwam. Wanneer er van alles in je hoofd mis kan zijn, hoop je dat er genezing voor zal zijn. Wanneer je dan ziek bent en er geen uitzicht is op genezing is dat erg verdrietig.